Overwinning

Aprils zonnestralen hebben de bomen ontwaakt uit hun winterslaap. De prunus draagt een petticoat van roze bloesems, het gazon is een kraamkamer van pasgeboren kleurrijke bloemen.

Met het wild suizende bloed in haar oren komen de demonen terug. De prunus verandert in een buitenaards monster. Snel sluit ze de donkere gordijnen. In de schemering van haar woonkamer is ze veilig.

De wintermaanden zijn draaglijk geweest. Skeletten van kale bomen en struiken verbergen niets. Maar het voorjaar is begonnen. Haar winter zal duren tot november.

De verschrikking van juli 2019 geselt haar nog iedere nacht. Uiteindelijk heeft zelfs haar man haar gedumpt. Alleen haar kat is haar trouw gebleven. Voor haar leeft ze nog.

Agrostofobie, heeft de dokter haar gelabeld. Vegetatie-angst, in klare taal. Alstublieft: een receptje. En gaat u eens wat vaker naar buiten.

De sukkel.

De oceaan in haar oren kalmeert. Haar pingende Facebook doet haar opschrikken. Het contactverzoek voert haar gedachten terug naar vroeger, toen geluk vanzelfsprekend was. Zomervakanties in Zeeland. Appels plukken, visjes vangen, verstoppertje in de greppel. José en Karolien, haar Zeeuwse zomervriendinnen.

Nog geen minuut nadat ze ‘accepteren’ heeft aangetikt klinkt schel haar telefoon. Tegen haar gewoonte in neemt ze op. Aan het einde van het moeizame gesprek staat José erop om te komen. Meteen, ja. Met Karolien. Nee, geen moeite doen. Ze gaan op reis.

De boomgaard, de weide, de droge greppel, het zomerhuis, de tijd heeft hier stilgestaan.

“Kom, laten we eens rondkijken.” Voorzichtig nemen haar vriendinnen haar mee, het weiland in.

In de mélange van gras en zilte zeelucht verdampen haar angsten. Terug drijft ze, naar het veilige vroeger. In de greppel verstopte ze zich vaak. Vandaag zal het verstoppertje spelen ophouden. Haar vriendinnen reiken haar de hand en ze klimt omhoog. Omhoog uit haar eigen dal.

Het gaat haar lukken!