Vingerafdrukontgrendeling: kijk uit voor de kater
Technologische telefoonsnufjes beloven veiligheid, maar veroorzaken vaak flinke katers. Joost (28), notabene zelf beveiligingsdeskundige, ondervond het aan den lijve, op zijn laatste avond in Barcelona, toen hij op een terras zijn zakelijke succes zat te vieren. De deal was binnen. Zijn promotie ook. Hij genoot van de zwoele avondwarmte en zijn sangria en speelde wat met zijn fonkelnieuwe smartphone, zijn glimmende gadget met vingerafdrukontgrendeling. Het voelde alsof zijn toekomst hem vanuit zijn handpalm toelachte.
Wie hem ook toelachte, was Isabella, een charmante Spaanse. Snel zaten ze samen aan de sangria. Joost, gecharmeerd door Isabella’s Engels met een verrukkelijk Spaans accent en gestimuleerd door de sangria, praatte honderduit over zijn succes, zijn security-firm en zijn superieure smartphone. Isabella was één en al oor.
Joost wist later niet eens meer, wiens idee het was geweest om naar zijn hotelkamer te gaan. Hij wist wel meer niet. Nadat Isabella hem op zijn kamer nog een drankje had ingeschonken, was hij een stukje film kwijt tot de volgende ochtend, toen hij om tien uur met een koppige kater wakker werd. Op een kladje met het hotel-logo had Isabella zich geëxcuseerd. Dank jou voor gezelig avond. Maar ze moest echt naar kantoor.
De kater sloeg nogmaals toe bij het uitchecken. Zijn Mastercard was leeggehaald en zijn telefoon was een nutteloos stuk blik geworden. Hij kon niet meer bellen, e-mailen, of zijn kamer betalen. Het hotel was nog zo goed om hem een telefoontje naar zijn zus in Nederland toe te staan, die tenminste de rekening kon voorschieten.
De derde kater kwam bij thuiskomst. Zijn hele huis was overhoopgehaald. Veel viel er niet te halen, maar de schade was toch zo’n 15.000 euro, bleek later, bovenop de geroofde 25.000 van zijn creditcard.
Joost heeft geluk gehad. De daders zijn opgepakt bij een soortgelijke zaak elders. Hun tactiek is inmiddels een klassieker: ze ontfutselen iemands vingerafdruk, openen de telefoon, nemen de identiteit over en roven wat ze kunnen. Hij heeft zijn schade vergoed gekregen, maar de schrik en de schaamte zitten er goed in.
Joost gebruikt weer gewoon een PIN-code op zijn telefoon. De fabrikanten kunnen hem wat, met hun vingerafdrukken en gezichtsherkenning. Zijn zus heeft hem nog flink de les gelezen over zijn Instagram: “In de zon met mijn nieuwe Samsung.” Gelijk heeft ze.
Blijft natuurlijk de vraag wat er in dat drankje heeft gezeten. Tja… Joost mag het weten.