Een jaartje zonder zomer
Het is een lange, hete zomer op mijn zolderkamer. Avonds snel eten en dan naar boven. Zo hoog mogelijk, om maar ver weg te zijn van de zwoele zomeravonden, barbecues en tuinfeestjes. Herexamen in september. Ik moet slagen, anders kan ik niet verder. En ik ga slagen. Dan maar geen zomer.
Na een eerste week afzien kom ik op dreef. Ik begin zowaar aan mijn kluizenaarsbestaan te wennen. 's Middags van mijn werk op weg naar huis, begin ik uit te kijken naar de stilte van mijn zolder. Niet helemaal gezond, maar ik ga de schade inhalen.
Vrienden en buren vertrekken voor hun vakanties naar de costa's, de playa's en de islas. De buurt raakt uitgestorven. De A12 ook. Ik pep mezelf op met de gedachte dat Schiphol, bomvolle tolwegen en armoedige hotelkamers me dit jaar bespaard blijven. Het helpt. Ik ga als een speer, de groeten uit Lloret, Lido, Agos Nicolaos en Katwijk aan Zee hardnekkig negerend.
Over Katwijk aan Zee gesproken: Eén zaterdag laat ik me verleiden om wat vrienden op te zoeken. 's Middags verbrand, 's avonds dronken en 's zondags ziek in een smoorhete caravan. Maar 's maandags maak ik mijn come-back.
Eind Augustus. Vakantie vierend Nederland keert terug naar de basis. Uiteraard hebben ze het allemaal geweldig gehad. Mijn buren zien er gesloopt uit. Het huis van de overburen staat te koop.
Ik heb wijs gehandeld om me niet door de jaarlijkse vakantievolksziekte te laten meesleuren en maak me op voor het slotoffensief. Nog twee weken. Eén zaterdagavonduitje gun ik mezelf. De buren hebben hun vakantiefoto’s op Powerpoint gezet. Het zou verboden moeten worden.
Mijn kantoormaatje John komt er rond voor uit: hij is maar wat blij om weer gewoon op kantoor te zijn. Toch doodzonde, van die duizenden euro’s, zal ik hem nog tot de kerst horen klagen.
Ik slaag met vlag en wimpel. September beloont me met een paar laatste mooie dagen. Op het terras van een strandtent ben ik ’s avonds een van de laatste gasten van het seizoen. De uitbaatster is blij met nog wat klandizie, voordat zij na het weekend de tent sluit tot maart volgend jaar.
Onder het genot van een Katwijkse haute cuisine en de zakkende zon vier ik mijn succes en maak ik mijn goede voornemens. Nieuwjaar begint voor mij in september. 1 januari is maar een onbetekenend intermezzootje.
Ik roer een patatje door de klodder ketchup en besluit dat ik volgend jaar in juli en augustus weer heerlijk thuisblijf. En zaterdag ga ik lekker een nieuwe TV kopen. Met Dolby Atmos. Van mijn vakantiegeld.
Beetje vreemd is-ie soms, fluisteren ze vaak achter mijn rug. Tja… het is maar wat je vreemd noemt. De meeste mensen kunnen slecht relativeren.
Doet u mij nog maar een cognacje, mevrouw. En graag een koffietje ernaast. Morgen weer werken.